байъат

[بيعت]

а. кит. муоҳида, аҳду паймон, муоҳидаи дӯстӣ, паймон бастан барои фармонбардорӣ ва итоат аз касе, ки одатан бо даст додан анҷом меёфтааст; пешвоӣ ё роҳбарии касеро пазируфтан